Śniegu na szczęście już z nami nie ma i oby już nie wracał :P Ale zdjęcie ma fajny klimat.

Naszym głównym celem jest ogarnięcie się w codziennych sytuacjach. Chcemy wypracować spokojne mijanie i ignorowanie innych psów (także tych szczekających okropnie zza ogrodzenia), ludzi (tych biegających, chodzących, jeżdżących na rowerach i innych strasznych pojazdach) no i przede wszystkim to, aby móc wyjść spokojnie, bez presji na luźny, zwykły spacer do lasu, na pole, łąkę, obojętnie gdzie i żeby Triko nie fiksował się każdym, nawet najmniejszym ptaszkiem, a co dopiero uciekającymi sarnami, zajączkami - z tymi to już jest ostra jazda. Śmieję się, że spacer z Triko jest jak stąpanie po polu minowym - nie wiadomo kiedy wybuchnie. Serio, nie koloryzuję.

"Jestem małym potworem, choć nie wyglądam"

Przez długi czas gdy wiedziałam, że MUSZĘ (tak muszę, nie chcę, muszę) iść z Triko na spacer to chciało mi się wyć/ryczeć. Spacery przestały sprawiać mi jakąkolwiek przyjemność, wiedziałam jak to się skończy, czyli brakiem mózgu i fiksacją u psa, ciągnięciem, ujadaniem, traktowaniem mnie jak niepotrzebnego ciężaru na końcu smyczy i na koniec moim załamaniem nerwowym. To było dla mnie coś okropnego! Raz miałam tak tego dość, że przez ponad tydzień nie poszłam z tym psem na żaden spacer. Musiałam chyba psychicznie odpocząć.
Aktualnie (odpukać, odpukać, odpukać) jest już trochę lepiej, widzę małe postępy, które naprawdę ogromnie mnie cieszą! Każdy najmniejszy sukces sprawia mi wielką radość, dumę z psa i nadzieję na to, że może w końcu będzie dobrze i damy dalej radę :) Wiem, że na pewno nie mogę się poddawać, bo jeśli nie będę chociaż próbować robić dalej czegoś w tym kierunku to na pewno nic się nie polepszy. Samo się nie zrobi, nigdy.

Chciałam wam napisać także, że byliśmy z Triko na ponownym prześwietleniu stawów. Ostatnie robiliśmy rok temu, ale niestety pies został do niego źle ustawiony i było niemiarodajne oraz siało dużo niepewności co do tego czy jest coś z nimi nie tak, czy nie. Tym razem pojechaliśmy do specjalisty radiologa i wiecie co? Mamy dobre wieści! Okazało się, że Triko ma zdrowe biodra i nie ma żadnych przeciwwskazań do treningów, czy aktywnego stylu życia. Prawe biodro bardzo dobre, lewe trochę mniej, ale Pani zapewniła, że nie jest to nic niepokojącego. Dysplazji nie ma. Mam suplementować Trikosa i wszystko powinno być dobrze. Bardzo mnie ucieszyła ta informacja. W końcu wiemy na czym stoimy (znaczy: na czym Triko stoi :D).

Oprócz tego tydzień temu Pan Trikoś skończył dwa lata swojego życia! Czas leci jak szalony, oj leci :P
A z racji tego, że zrobiło się cieplej czarnuch przeszedł "wiosenną" metamorfozę. Zważając na to, że strzygłam go sama, to chyba wygląda całkiem znośnie, co nie? :)
Zdjęcie przed i po:


Ogłoszenie grzecznościowe:
Link do wydarzenia:
https://www.facebook.com/events/148651029387198/