Od kilku miesięcy Triko zaczął sprawiać coraz więcej problemów w życiu codziennym. Są one na tyle poważne, że bardzo utrudniają spokojne funkcjonowanie. Ale od początku - jak to się stało? Triko miał być psem idealnym, grzecznym, zsocjalizowanym, bezproblemowym, takim z którym będę mogła wyjść z domu i nie martwić się wszystkim co nas do okoła otacza. I nawet taki był! Do czasu... gdy skończył pół roku i wszedł w tak zwany okres buntowniczy. Wtedy wszystko się posypało. Na spacerach zaczął uciekać, gonić zwierzynę, ptaki, rzucać się z ryjem na przejeżdżające rowery, auta, na obcych ludzi, biegaczy (...), zaczął też wpadać w konflikty z psami - samcami i generalnie często mieć mnie i moje zdanie w głębokim poważaniu (delikatnie mówiąc). W międzyczasie został na naszej wsi napadnięty przez wałęsające się bez kontroli właścicieli psy co tylko spotęgowało jego nienawiść do psów.

Pewnie myślicie czemu nie wzięłam się za to wcześniej, skoro te problemy zaczęły się już prawie rok temu? Kurczę w sumie sama nie wiem, zaczęła się szkoła, moje późne przyjazdy do domu, szybkie spacery na pola i z powrotem. Coś tam próbowałam to ogarnąć, trochę tak, a trochę nie - najważniejsze są efekty, których nie ma. Chyba wolałam unikać źródła problemów i bodźców, które je wywołują niż z nimi walczyć. Nawet nie przeczę, że tak nie było. No trudno, jak to mówią - lepiej późno niż wcale. Po ostatnich przykrych dla mnie doswiadczeniach związanych z zachowaniem Triko po prostu trafiło do mnie, że kurde, trzeba coś z tym w końcu zrobić. Mam już dosyć ciągłego kontrolowania środowiska, czajenia się czy mogę wyjść bezpiecznie z domu, czy nic nie jedzie, nie idzie. To przecież nie jest życie! Koniec z tym, bierzemy się do roboty. Co prawda warunki mamy do tego kiepskie. Mieszkamy na wsi, takiej totalnej dziurze, na uboczu, do wioski wyjść nie wyjdę bo zaraz napadnie nas zgraja psów, a to tylko pogłębiło by problem, one nawet pod naszym domem potrafią biegać... Ale jakoś musimy sobie poradzić, rzadko mam okazję gdzieś dojechać, ale zauważyłam, że właśnie na naszej wsi Triko zachowuje się zdecydowanie najgorzej.

Dlatego, aby się z tym wszystkim uporać postanowiłam napisać plan naprawczy. Lubię mieć rozpisanie co i jak, wtedy mam większą motywację. 

Z odwoływaniem miałam dać mu szanse do końca wakacji, a potem jeśli efekty byłyby mizerne miałam sięgnąć po OE, stwierdziłam jednak, że 2 miesiące to jest zdecydowanie za mało jak na nasz problem i postanowiłam pracować nad tym do końca roku, a najdalej do jego 2 urodzin (czyli do lutego) chyba, że wcześniej będę już pewna, że nic dalej nie zdziałamy to wtedy będę zmuszona użyć obroży elektrycznej. Chciałabym bardzo tego uniknąć i będę próbować wszystkich metod jakie tylko wpadną mi do głowy i będą wydawały się skuteczne, ale w razie gdyby to nic nie dało to jeszcze bardziej nie chcę trzymać go całe życie na smyczy. To jest męczarnia, zarówno dla niego jak i dla mnie. Na razie plan jest taki, że będę nagradzać go za rezygnację z przebiegającego zająca itp. Jeśli na smyczy/lince będzie w stanie zrezygnować z takiej atrakcji, nie będzie zrywał się do biegu, czaił, szarpał na smyczy za swoją ,,zdobyczą" i zachowywał przy tym spokój to wtedy weźmiemy się za odwoływanie. Bo jeśli nie będzie potrafił zrezygnować to równocześnie się też nie odwoła. Co do pozostałych typu: rowery, biegacze, motory, psy to będę ćwiczyć z nim głównie samokontrolę i zachowywanie spokoju przy wyżej wymienionych czyli:
widzę, że coś/ktoś jedzie/idzie/biegnie to biorę go na bok, skupiam na sobie, odwracam uwagę, karzę mu zostać i nagradzam za spokojne zachowanie/kontakt wzrokowy do skutku, aż nie będzie ich ignorował. Właściwie większość naszych problemów wynika z braku kontrolowania przez Triko emocji i wtedy on wybucha, chce gonić, dopaść swoją zdobycz niezależnie co to jest. Rusza się szybko=muszę to złapać. Zastanawiam się czy to nie jest może skutek tzw. agresji łowieckiej. Może ktoś z was ma doświadczenie, albo jakiekolwiek informacje na ten temat? Będę naprawdę ogromnie wdzięczna za każdą nawet najmniejszą wskazówkę!
Z psimi pobratymcami jest chyba to samo, nadmiernie się ekscytuje. Chyba samokontrola, odwracanie uwagi i nagradzanie za spokój będzie dobrym rozwiązaniem. Nic innego nie przychodzi mi aktualnie do głowy. Co do psów za ogrodzeniem to chcę codziennie przechodzić naszą uliczką obok takich psów za płotem na które Triko zawsze się rzuca. Będę działać stopniowo, najpierw z dużej odległości i stopniowo będę ją zmniejszać.
A nasza relacja? No cóż, ostatnio nie jest najmocniejsza, głównie przeze mnie i to, że te wszystkie problemy przysparzają mi mnóstwo frustracji i nerwów co niestety dało się we znaki. Muszę też popracować nad sobą i to równie solidnie, bo inaczej posypie się dosłownie wszystko i jeszcze więcej... To też przełożyło się pewnie na skupienie na mojej osobie, bo po co się mną interesować skoro jestem wielkim kłębkiem nerwów i złych emocji, zdecydowanie nie warto. Nawet mu się nie dziwię, ale nie mam co się dziwić tylko zmienić się w czasie natychmiastowym i panować, panować nad sobą!
W temacie CS'ów i tego, że Triko ich nie ogarnia to nie wiem czy jestem w ogóle w stanie coś zrobić. Ten typ tak ma? Serio, nie mam pojęcia.

Teraz nie pozostało już nic jak tylko wziąć się do roboty, samo się nie zrobi. Będę informować jak nam idzie. Trzymajcie za nas kciuki i podzielcie się w komentarzach swoimi doświadczeniami i sposobami jakie podziałały u Waszych psów, będę wdzięczna! :)